Op mijn wandeling door het groene en stille dal naar de ruïne met de twee waterputten wordt het steeds stiller. Een paar maanden geleden werd ik begeleid door een kettingreactie van blaffende honden. Veel van die blaffers herkennen me nu en houden zich stil. Één hondje heeft nooit naar me geblaft en komt me nu kwispelend begroeten, omdat ik haar regelmatig een koekje geef. Af en toe komt me een herder met een kudde geiten tegemoet, maar die maken weinig geluid en het rinkelen van hun bellen lijkt de stilte juist te versterken.
1 opmerking:
Ja dan ga je Raya steeds meer missen. Loopt er niet een zwerfhondje rond die je mee kunt nemen?
Een reactie posten