De ochtendwandeling was een rondje om de Tapada Pequena, het kleine stuwmeer, dat ooit door het Engelse mijnbouwbedrijf Mason en Barry is aangelegd voor de verwerking van het kopererts dat hier via dagbouw werd gewonnen. De mijn heeft van 1859 tot 1966 gefunctioneerd. Het erst dat behalve koper ook zwavel bevatte werd via een spoorlijntje naar Pomarao aan de Guadiana vervoerd en vandaar naar Vila Real de Santo António. Daar werd het overgeladen op schepen met bestemming Engeland. De mijn hier was één van de grootste in Europa.
In het dorp zie je nog overal de kleine mijnwerkershuisjes. De directie van de mijn leefde in een aparte wijk in luxe onderkomens. De kerk kijkt uit over dit alles. Hier werd ook het vertrouwde recept gevolgd: de kerk houdt de arbeiders dom en de grootindustrie houdt ze arm.
Ik was nieuwsgierig naar het Engelse kerkhof. Het bleek gesloten en helemaal overwoekerd. Waarschijnlijk is er bij de Portugese overheid weinig motivatie het te onderhouden. Er staan nog een zestal zerken overeind. Het verhaal gaat dat de Engelsen grond uit het vaderland hebben overgebracht om hun doden in te begraven. Waarschijnlijk omdat de bodem hier zo giftig is, dat je snel door de zwavel wordt opgevreten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten